ทุกวินาทีมีค่า
บ็อบ บอร์ดแมน เพื่อนของผมเขียนข้อความขณะที่เขามีอายุ 59 ปีว่า “ถ้าอายุขัยเฉลี่ย 70 ปีถูกบีบให้เทียบเท่ากับเวลา 24 ชั่วโมง ชีวิตผมตอนนี้คงอยู่ที่สองทุ่มครึ่ง...เวลาผ่านไปเร็วมาก”
ยกให้เปล่าๆ
องค์กรการกุศลหลายแห่งที่ช่วยผู้คนที่เดือดร้อนในเรื่องต่างๆ อยู่ได้ด้วยการรับบริจาคเสื้อผ้าและสิ่งของเหลือใช้จากคนที่มีมากเกินความจำเป็น การบริจาคสิ่งที่ไม่ใช้แล้วเพื่อให้เป็นประโยชน์กับผู้อื่นเป็นเรื่องที่ดี แต่เรามักลังเลที่จะสละสิ่งมีค่าที่เราใช้อยู่ทุกวัน
บทเรียนจากการตกปลา
ผมกำลังตกปลาอยู่เงียบๆ ในน้ำที่ใสสะอาดและสงบของทะเลสาบเพียต โดยหย่อนเบ็ดลงใกล้ๆ กับกอหญ้าเขียวชอุ่ม ผมมองปลาปากเล็กตัวเขื่องที่โผล่ออกมาจากกอหญ้าเพื่อสำรวจลู่ทาง มันว่ายเข้ามาใกล้เหยื่อที่ปลายเบ็ด จ้องมองดูและถอยกลับเข้าไปในกอหญ้า เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนมันเห็นตะขอเบ็ด มันจึงสะบัดหางแล้วว่ายหายไปในที่ซ่อนตัว ไม่กลับออกมาอีกเลย
เพื่อนตอนตีสอง
คนเล่าให้ผมฟังถึงกลุ่มผู้เชื่อที่มีสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น คนหนึ่งที่เป็นหญิงวัย 93 ปี บอกว่า “ฉันสามารถโทรศัพท์หาใครก็ได้ในกล่มุตอนตีสอง และไม่ต้องรู้สึกเกรงใจหากฉันจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือ” ไม่ว่าจะเป็นการอธิษฐานเผื่อ การช่วยเหลือหรือการอยู่ด้วยเวลามีปัญหา เพื่อนกลุ่มนี้มีพันธะผูกพันแก่กันและกันโดยไม่มีเงื่อนไข
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ผมโตขึ้นมาในช่วงทศวรรษ 1950 ในวันเสาร์ผมมักจะไปดูภาพยนตร์รอบบ่าย ในบรรดาการ์ตูนและหนังยาว จะมีหนังชุดผจญภัยที่ในตอนจบตัวแสดงนำจะต้องเจอกับเหตุการณ์คับขันที่ดูเหมือนไม่มีทางแก้ไข แล้วตอนนั้นก็จะจบลงพร้อมกับคำว่า “โปรดติดตามตอนต่อไป...”
